Opis klas wygrzebany z starego archiwum

Lauxema

Berserkerzy - Wojownicy z gruntu szaleni! Nie zawsze jest to jednak wynikiem tego, że nie mają oni po co żyć. Nie zawsze nawet jest tak, że ogień bitwy tak ich porywa, że nie zauważają kolejnych potwornych ran na swoim ciele, a jedynie za wszelką cenę prą do przodu, by zabijać!...By zabić jeszcze jednego!... Szał bojowy czasem jest dla tych ludzi jak choroba, napada ich znienacka, zamraczając i upajając...
To jest ten rodzaj wojownika, którego nie wiadomo czy lepiej mieć po swojej stronie i nie wiedzieć, czego się po nim spodziewać; czy może po przeciwnej i wiedzieć to z przerażającą pewnością...

Najemnicy - jest to grupa wojowników, która swymi umiejętnościami szermierczymi zarabia na życie. Powody takiego ich stylu życia bywają różne. Może to być wewnętrzna potrzeba posiadania i gromadzenia coraz to większej ilości dóbr, a może być i tak, że zacnego wojownika dramatyczna sytuacja materialna zmusiła do odwieszenia etosu na hak. Żaden najemnik nie będzie walczył tak, by poświęcić swe życie dla swego pana. Nie rzuci się w wir walki, tylko będzie się starał walczyć w taki sposób, aby wyjść z potyczki z całym i żywym.

Barbarzyńcy - Pochodzą z I'hkad, bądź też z Krumshu (krainy władanej przez orków). Prymitywne warunki życia sprawiają, że w takich miejscach albo jest się silnym, albo się umiera. Surowe zimy, nie zawsze łatwo dostępne pożywienie i złe warunki sanitarne sprawiają, że śmiertelność jest tam dużo większa niż w Lotharis. Nie dziw się zatem, że te niesprzyjające warunki kształtują surowych ludzi, dumnych ze swej siły i odporności fizycznej. Ludzie ci wierzą bez krzty zwątpienia, w to że nie ma warunków, w których nie daliby sobie rady.

Rycerze - Zazwyczaj są to szlachcice, którzy zaprzysięgli się Eli'ghanowi bądź Pani, że będą walczyć w ich chwale, broniąc tych, którzy bronić się nie potrafią przed tymi, którzy nie rozumieją, że siła to nie tylko władza, ale również odpowiedzialność. Są zazwyczaj kulturalni i dobrze wychowani, a kodeks honorowy jest dla nich cenniejszy niż życie. Nie biją leżącego, nie uderzą w plecy... Ale i plamy na honorze nie wybaczają nigdy.
...zdarzają się jednak, niestety, rycerze, którzy życie swe sprzysięgli niewłaściwemu bogu, i jedynie chowają się pod pozorem szlachetności i honoru.

Paladyni - Nie obeznany człek nie odróżniłby paladyna od rycerza, bo choć prawdą jest, że moc ich od boga po równi spływa na jednego i drugiego sprawiając, iż czasem rany ich odniesione w jednej chwili się zamykają, to jednak jest między nimi wiele znaczących różnic. Paladyn zaprzysiężon jest bogu swemu na śmierć i życie, i za pana swego gotów jest i życie poświęcić. Rozumie on, że ponad głowami śmiertelnych dzieją się rzeczy wielkie, czego ci, którzy iluminacji nie dostąpili, pojąć są niezdolni. To dobro boga i jego wyznawców jest dla niego wartością najwyższą, nie honor, jak u rycerza. Rycerza bowiem cechuje duma. Paladyna - pokora.

Łowcy - Grupa ta wywodzi się od myśliwych, co na zwierzynę w lasach polują. Myśliwi ci posiedli dogłębną wiedzę na temat praw Natury, którą to czczą niby boginię. Wiedza ta, jak się zdaje, nie jest bez podstaw, bowiem wzorem rycerzy czy paladynów potrafią oni siłą woli zamykać swe rany krwawiące, i walczyć dzięki temu po wielokroć dłużej.
Zdarza się jednak tak, że wyszkolony myśliwy opuszcza z różnych przyczyn leśne ostępy, by wyruszyć w świat. Ten i temu podobni często znajdują zatrudnienie jako łowcy nagród, tropiąc swe ofiary niczym nieubłagany drapieżnik...

Strażnicy - Wojownicy ci to główne siły piechoty w Lotharis. Skutecznie wpajana dyscyplina sprawia, że w boju wytrzymują długo w najcięższych bitwach, a sekretne techniki obrony pozwalają im unikać śmiertelnych, jak by się zdawało, ciosów. Strażnicy miewają różne usposobienia, najczęściej mają jednak dobry humor i są przyjemni w obejściu, gdyż wieki tradycji nauczyły ich, że czasem uśmiechem i dobrym słowem można zdziałać więcej niż mieczem czy włócznią.

Gwardziści - Z tymi trzeba uważać! Zwykle stanowią ostatnią linię obrony, zatem gdy wróg przedostaje się w rejony, gdzie oni przebywają wiadomym już jest, że sytuacja jest bardzo poważna, toteż nie przebierają oni w środkach. Mają wówczas za zadanie zabić, lub jak najszybciej obezwładnić przeciwnika. Szkoleni są w niwelowaniu skutków bólu, dystansowaniu się od niego i - jak strażnicy - dyscyplinie, która jest ich mottem życiowym. Oni w większości rzadko bywają mili - przynajmniej na służbie. Zawsze czujni, podejrzliwie sondujący otoczenie. Są jednak tacy, którzy potrafią to wszystko zrobić dyskretnie...

Mnisi - Bywają w Seavranie pustelnicy, którzy przez lata osamotnienia spędzone w górach poznali tajemnice bytu. Łowcy mówią, że po takim czasie umiejętnego słuchania duch pustelnika zlewa się ze Strumieniem Natury. Paladyni zaś powiedzą, że człowiek taki usłyszał głos boga, który to obdarzył go swą łaską. Pustelnicy są ludźmi mądrymi, światłymi, spokojnymi... Niektórzy zazdrośnie strzegą swych tajemnic. Inni bardzo chcą się podzielić swą wiedzą, lecz dla innych doń pielgrzymujących słowa te brzmią jak bełkot szaleńca. Niektórzy jednak są w stanie przeniknąć zasłonę słów i dostrzec za nimi prawdę. To ich nazywa się "mnichami". Często zamyśleni, nieobecni, oddani nurtującej ich myśli.

Szermierze - są to wojownicy rozmiłowani w szermierce. Dla nich nie jest to jedynie walka czy bijatyka. Szermierz wierzy, że gdy sięga po miecz, budzi się do życia jego muza. Miecz jest dla niego tym, czym dla malarza pędzel... Dla rzeźbiarza dłuto! Doskonalenie swej techniki jest dla nich wartością najwyższą, stanowi centrum zainteresowania.